Aussie footy

G'day mates,

Afgelopen zaterdag heb ik een typisch Australisch iets mogen ervaren. Dat de Ozzies dol zijn op sport wist ik al, evenals dat er een sport bestaat die alleen in Australie gespeeld wordt en een beetje lijkt op rugby. Wat ik niet wist, was hoe ontzettend populair het Australian Rules Football (ofwel Aussie footy) is. Dat heb ik nu dus mogen ervaren.
Samen met Wayne met de trein naar het centrum van Melbourne gegaan en, na een biertje te hebben gedronken onder een waterig zonnetje, naar de MCG (Melbourne Cricket Ground) gelopen. Daar bevond zich een massa geel-zwart geklede mensen, met daartussen ook nog een aardige hoeveelheid supporters in het rood. De geel-zwarten waren Richmond Tigers supporters, de roden waren supporters van de Sydney Swans. Wendy, die ook mee was (een kennis van Wayne), is Swans fan. Gelukkig zijn de supporters allemaal heel vredelievend en zitten de supporters van verschillende clubs gewoon door elkaar.
Het spel wordt gespeeld op een groot ovaal veld met daarop aan de twee korte 'zijden' 4 hele hoge doelpalen. Als de (ovale) bal tussen de twee middelste palen wordt geschopt krijgt het scorende team 6 punten. Wordt er gemist, maar gaat de bal tussen een van de buitenste en binnenste palen door dan krijgt het scorende team slechts 1 punt.
De bal, die een beetje lijkt op een rugbybal, mag geschopt, gegooid en weggestompt worden en er mag getackeld worden, om dit te voorkomen. Als een aanvaller de bal vangt voorbij de 50-lijn, krijgt deze aanvaller een soort vrij schot op goal.
Wayne's team, de Tigers, stonden de hele wedstrijd voor, op een gegeven moment zelfs 45 punten, totdat het laatste quarter begon, waarin de Swans terugsloegen en flink inliepen op de achterstand. Uiteindelijk wonnen de Tigers met 1 punt voorsprong. Dat was natuurlijk reden om nog even een biertje te drinken in een nabijgelegen kroeg, alvorens we een taxi terug naar 'huis' namen.
De volgende dag had ik met Peter en Meg afgesproken in Rye. Vorige keer dat ik in Australie was hebben Tijmen en ik Peter en Meg ontmoet toen we in Eucla op de Nullarbor stonden en geen geld meer hadden (nou ja, we hadden genoeg, we konden alleen nergens pinnen...). Zij hebben ons toen A$50,- geleend, zodat wij verder konden reizen naar de dichtstbijzijnde ATM. Maanden later hebben we ze toen opgezocht in Rye om het geld terug te betalen en hebben toen tevens een paar dagen bij ze gelogeerd. Sindsdien heb ik via de mail contact gehouden met Peter en ze hadden me dan ook uitgenodigd om weer langs te komen als ik in de buurt was. Afgelopen zondag hebben Wayne en Grace me dus naar Rye gebracht, alwaar ik een nacht ben gebleven. We hebben niets heel bijzonders gedaan, alleen heel veel bijgepraat en flink wat foto's gekeken van toen zij in Europa waren en van hun trips door Australie. Maandag hebben ze me toen weer terug gebracht naar Leanne En Wayne's huis. Met hen, Grace en kennissen van hen zijn we dus gisteravond uit eten geweest, waarna ik maar vroeg m'n bed in ben gedoken, aangezien ik om een uur of 5 weer op moest staan in verband met mijn vlucht naar Adelaide. Die vertrok om 7.00 uur stipt, dus ik was nogal verbaasd toen er stond dat ik slechts een half uur van te voren hoefde in te checken. Ik vreesde dat dat te laat zou zijn, maar die vrees bleek geheel ongegrond. Het enige wat ik namelijk hoefde te doen was de streepjescode op mijn uitgeprinte ticket te scannen en m'n boarding pass kwam zo uit de automaat gerold. Toen nog even mn bagage afgeven (geen rij :-)) en klaar was Kees. De vlucht vertrok ook netjes op tijd en stipt om 7.50u lokale tijd landden we in Adelaide. Daar een taxi genomen naar het centrum en een hostel gezocht, waar ik de komende nachten zal verblijven tot (hopelijk heel snel) mijn kamer in Tobin House beschikbaar is.
Zojuist ook maar even een bankrekening geopend, zodat ik binnenkort ook kan pinnen (wel zo makkelijk...).
Tot zover mijn belevenissen Down Under, binnenkort meer, waarschijnlijk na de introductie die a.s. donderdag begint.
x Loes

PS. Adelaide heeft een tijdsverschil van 7,5 uur met nederland, als ik me niet vergis...